YOUR LIFE IS SHIT....

Είσαι 20-30?? Ζεις σε κάποια προοδευτική και υγιή οικονομικά χώρα του εξωτερικού??? Έχεις δουλειά?? Αμοίβεσαι πολύ καλά γι αυτή?? Σου μένει χρόνος να διασκεδάζεις με τους φίλους σου??? Έχεις χρήματα να κάνεις ό,τι γουστάρεις, όταν γουστάρεις?? αλλά παρόλα αυτά κάτι σου λείπει??? ΒΡΗΚΕΣ ΛΥΣΗ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ ΣΟΥ....έλα στην Ελλάδα να ζήσεις το true ATHENS SURVIVOR....Ξέχνα όσα θεωρούσες αυτονόητα, στη μίζερη ζωή σου (!) και έλα να τα διεκδικήσεις εκ νέου στην Αθήνα...(και αν το καταφέρεις εμένα να με χέσεις...τεσπα...)
Τι να πούμε λοιπόν κι εμείς που ζούμε ένα μόνιμο survivor χωρίς έπαθλο και το γλυκούλη Αρναούτογλου να μας ανακοινώνει την αποχώρηση....??? Τι σού μεινε αγαπημένε μου αναγνώστη σ΄αυτή την κωλοζωή ??? μμμ κάτσε να δεις...λίγα ρε φίλε σου μείνανε αλλά αυτά είναι που σε κρατάνε στη ζωή και δεν έχεις πάει να φουντάρεις ακόμα...και αυτά είναι η καλή παρέα και η μουσική...και όταν αυτά τα δυό συνδυάζονται, τότε είσαι και άρχοντας μη σου πω...
Δε νομίζω να σε χαλάει να αράξεις παρέα με μπύρα στην πλατεία και να ακούς μουσική από το κινητό.....όμορφα ως εδώ...
Η μουσική λοιπόν που εξημερώνει ή εξαγριώνει..ανάλογα τα κέφια...είναι μια ανάγκη για όλους εμάς που μέσα από αυτήν ξεδίνουμε βρε αδερφέ από την κωλοκατάσταση που μας χώσανε...
Ακούω λοιπόν KREATOR και γουστάρω να τα χώνω στο σύστημα, ή ακούω WHITESNAKE και ερωτεύομαι ή....ή....ή..... χίλια δυό ή...εεε γιατί ρε φίλε να υπάρχει πάντα κάποιος μαλάκας να σε οργιάζει...ξεκολλάτε απ το μυαλό σας ρε...η μουσική δεν έχει να κάνει με τα κομματικά και άλλες μαλακίες αισχίστου είδους που ακούω τελευταία, δηλαδή έλεος ρε άνθρωποι...κανένας thrashας δε σε δέρνει μικρέ μου folkmetallά...και πόσο μάλλον για τις πολιτικές σου πεποιθήσεις που, αν με ρωτάς, ο thrashας τις χέζει και τις κλάνει....ΑΑΑ και το άλλο ότι ακούει κανείς black metal ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι είναι ναζίδι....ΕΛΕΟΣ και πάλι....δηλαδή τι πρέπει να γίνει ???
Προτείνω να χαλαρώσουν όλοι σιγά σιγά και να βγάζουν την ενέργεια τους στις συναυλίες, γιατί όλα αυτά είναι παπαριές....
YOUR LIFE IS SHIT - AND YOU DO NOTHING - JUST - DRINK - FUCK - SLEEP - AND GET KILLED BY A SYSTEM - THAT JUST WANTS - YOU - AS - A - WORKING CORPSE
if you have the chance to be....

Αλλά η πουτάνα η ελπίδα πεθαίνει τελευταία δε λένε??? θα τη βρούμε κι εμείς την άκρη μας...πού θα πάει?

ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ, ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ...
our only solution is the...

ALL THE WASTED YOUTH....

Και βρισκόμαστε κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 70, στο λέω για να πιάσεις συναίσθημα..και ένα "νέο" είδος μουσικής ξεπηδά κούτσα - κούτσα στο προσκήνιο...μια ακραία και εκκωφαντική για τα ώτα του μέσου ακροατή των Beatles (προσωπικά κάνω υπόκλιση, δε θίγω τα σκαθάρια) μουσική, που έχει ως ρίζα της το punk, όμως σε κάθε έκφανσή της είναι πιο περιθωριακή, πιο ΔΥΝΑΤΗ και λιγότερο εμπορική από αυτό...και τόλμησα να πω άλλη μουσική πιο περιθωριακή από το punk, γιατί το punk από την δημιουργία του ως μουσικό κίνημα μέχρι και σήμερα, κουβαλάει κατά ένα μεγάλο ποσοστό τους πιο ντεμέκ αλητόβιους, που καμία σχέση δεν έχουν με τους ΤΡΟΥ HARDCORE FANS...
Θέμα λοιπόν η Hardcore μουσική, κάπου εδώ θέλω να εξηγήσω ότι αναφέρομαι στην OLD SCHOOL εκδοχή του είδους, που είναι και η μητέρα όλων....
Ξεκινώντας με τους Black Flag, απ΄ τα πιο παλιά αλάνια του είδους από το L.A., φτάνουμε στο New York City, όπου εκεί πλέον το HARDCORE βρίσκει το σπίτι του, BAD BRAINS, CRO MAGS, SICK OF IT ALL,WARZONE, AGNOSTIC FRONT και αρκετοί άλλοι οργιάζουν, καίνε την πόλη και τα ηχεία μας, μιλώντας με τα τραγούδια τους για τις κοινωνικές ανισότητες και το ταξικό μίσος, την ανθρωπιά ή την απανθρωπιά, όπως το πάρει κανείς...
Αργότερα το 1994 στο Boston δημιουργήθηκαν οι BLOOD FOR BLOOD, μια ακόμα εξαιρετική μπάντα που εξακολούθησε τη HARDCORE MADNESS...
Ελάχιστα μπορεί να πει κανείς με λόγια για τη μουσική αυτή, το ζήτημα είναι έστω μια φορά στη ζωή σου να παρευρεθείς σε μια hardcore συναυλία και πίστεψέ με όσο και να μη σ΄ αρέσει, το feeling που θα σου μεταδώσουν οι οπαδοί θα σε κάνει να χωθείς και συ στο "χορό" και θα διασκεδάσεις με όλη σου την ψυχή...Κι όταν τελειώσει η συναυλία θα αράξεις μαζί με το συγκρότημα, θα φας σουβλάκια και θα πιεις τις μπύρες σου και θα σου μιλάνε σα να σε ξέρανε κι από χθες, ούτε βεντετιλίκια ούτε ιστορίες, άσε που δε θα σκάσεις ένα σκασμό λεφτά για το εισιτήριο...Αυτά είναι που λες....τρου μπυροκοίλι και βλέμμα όλο αθωότητα... αν σε έπεισα, όταν δεις να έρχεται Ελλάδα κάποιο τέτοιο "εργαλείο" μην παραλείψεις...


Special thanks to Roger Miret για το σουβλάκι....

Ένα ένα διαλεγμένα τα καλύτερα.....:

BACK TO THE ROOTS.....

Αγαπημένε μου φίλε...πόσες και πόσες φορές δεν επανέφερες στη μνήμη σου την πρώτη σου επαφή με το metal????....Πώς έγινε??? πώς έκατσε η φάση και κόλλησες???Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε σ' αυτή τη μουσική????...και τι ήταν αυτό που πρωτοάκουσες??? Ανασκάλεψε στα αρχεία του μυαλού σου κάνε ένα search και εντόπισε το συγκεκριμένο συμβάν που σου άλλαξε τη ζωή..
Εγώ πάντως, το θυμάμαι αναλυτικότατα και στο παραθέτω....
Ντάξει ..με θυμούνται οι γονείς μου να τραγουδάω στην κούνια Β.Παπ., διότι το ραδιόφωνο τον έπαιζε ακατάπαυστα τότε και ύστερα από τον θείο μου άκουσα Πανούση κάπου στα 6, έτσι για να με βάζει να λέω τα βρωμόλογα που άκουγα μετά...χιχιιχιχι!!!!ΚΑΙ ξαφνικά στο 1997 πηγαίνοντας επίσκεψη στο μεγαλύτερο ξάδελφό μου έγινε η μόντα και....εκεί που μιλούσαμε ακούγοντας κάτι που είχε βάλει στο cd player χτύπησε το σταθερό του και με άφησε κάνα μισάωρο να κάθομαι μόνη μου, ενώ έπαιζε η μουσική, την οποία αρχικά άκουγα χωρίς ενδιαφέρον, όμως μετά....όταν έμεινα μόνη μου -εγώ και η μουσική να παίζει-, κάτι αισθάνθηκα μέσα μου, πώς να στο πω ρε παιδί μου, αφού το έχεις νιώσει με πιάνεις...και άρπαξα το cd στα χέρια μου να δω τι ακούω τόση ώρα τέλος πάντων....και guess what η πρώτη αγάπη είναι και παντοτινή ρε μαν (στη μουσική) ήταν μια Thrash μπάντα....ήταν το roots of SEPULTURA....το 2πλό, που απ΄ ό,τι έμαθα έπειτα ψάχνοντας..είχε βγει λίγους μήνες πριν....πωωωωπωωωω τι ήταν αυτό ρε άνθρωπε...??? ..Όταν ήρθε ο ξάδελφος με έπιασε να κουνάω το κεφάλι στο ρυθμό ασυναίσθητα, οπότε όταν του ζήτησα μετά το cd, δεν του ρθε απότομο, πολύ απλά μου το έδωσε και μαζί μ΄ αυτό μου δωσε και το σπρώξιμο με μερικά άλλα, να κάτσω και να προβληματιστώ και έπειτα να την ψάξω μόνη μου.... Το πρώτο τραγούδι που μου χε κάτσει από το roots είναι το Mass Hypnosis το οποίο ακόμα δεν το έχω βαρεθεί......Τα άλλα που μου έδωσε ο ξάδερφος ήταν ένα best of των Black Sabbath,το Kill em all των Metallica και το Reign in Blood των Slayer...
Αυτά είχα να σου καταθέσω φίλε μου πάρε κι ένα δείγμα του άσματος να νιώσεις και πες μου και συ άμα θες την δική σου εμπειρία...

Αχ βρε SEPULTURA μου είσαι η καψούρα μου.....

THE BUTCHER ALWAYS STRIKES BACK....

Αγαπημένε μου αναγνώστη, ήρθε η ώρα να βάλεις τη ζώνη με τις σφίρες, το ξεβαμμένο αμάνικο (κομμένο εννοείται μέχρι τη μασχάλη) μπλουζάκι, το στενό το τζίν και να σε μυήσω στο κόσμο των DESTRUCTION...αν είσαι ήδη ένας από τους φανς.OK ..αλλά αν δεν είσαι..λυπάμαι για σένα... Οι υπερμέγιστοι Γερμανοthrashers  είναι μια μπάντα που δεν ξέφυγε ποτέ από την αντιεμπορικότητα του thrash, εξακολουθεί να έχει μανιακούς οπαδούς που την ακολουθούν και όλα αυτά γιατί έχει παραμείνει αναλλοίωτη στα χρόνια..Όλα αυτά όμως στο εξωτερικό, γιατί εδώ..απ΄ ό,τι φαίνεται δεν πρόκειται να ξανάρθουν, γιατί  η ξεφτίλα του Έλληνα είναι άνευ προηγουμένου...Δε θα επεκταθώ στο τι έγινε πέρσι στη συναυλία γιατί θα ξενερώσω πολύ...ωστόσο ακόμα και τότε που συνέβησαν τα χίλια δυό απογαμίδια οι DESTRUCTION, το πήραν πάνω τους και βγήκαν στη σκηνή(!) θερίζοντας....Ο (δεν έχω λόγια) Schmier είναι ένας από τους πιο χαρισματικούς μουσικούς και τραγουδιστές στο thrash, κάνει απίστευτα σκηνικά στα live και σε κάνει να τον γουστάρεις τρελά, γιατί είναι ατομάρα ρε παιδί μου..πώς να το κάνουμε..Ο Μike, μιλάμε για κιθαρίστα με @@ και κρίνε μόνος σου απλά εδώ....Προς το παρόν δεν υπάρχει drummer, αλλά θα βρούνε κάτι καλό φαντάζομαι....
Οι ΘΕΟΙ αυτό το διάστημα ηχογραφούν το νέο τους αλμπουμάκι που θα τρέξουμε να αγοράσουμε τον Ιανουάριο του 11, θα ονομάζεται  "DAY OF RECKONING" και απ΄ ό,τι λένε θα ναι πολύ πιο γρήγορο και τεχνικό απ΄το DEVOLUTION του 08....Αρχίζουμε λοιπόν απ΄τώρα να σβήνουμε μια μια τις μέρες μέχρι να σκάσει μύτη  και μέχρι τότε αγαπημένε μου αναγνώστη ΆΚΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΟΥ  

DEATH CULT...

 Χωρίς προλόγους και ανοστιές....OBITUARY ή MALEVOLENT CREATION????Σαιξπηρικό  δίλημμα αγαπημένε μου φίλε το ξέρω...αλλά οφείλω να το θέσω το ερώτημα...
Οι Obituary  δημιουργήθηκαν το 85 στη Florida και μετράνε 8 almbumακια αν δε κάνω λάθος στο ενεργητικό τους .Οι νεοϋορκέζοι Malevolent Creation δημιουργήθηκαν το 87, όταν και μεταφέρθηκαν κι αυτοί στη Florida, για να δουν μια άσπρη μέρα κι αυτοί σα μπάντα και έχουν ξηγηθέι 11 almbumακια...Περισσότερες λεπτομέριες τις κρίνω ανούσιες και γι αυτό δεν αναφέρω άλλα, άλλωστε καλό είναι να τη ψάχνει μόνος του ο καθένας για να βρίσκει ακριβώς αυτό που τον αφορά...
Και οι δύο μπάντες είναι εξαιρετικές τεχνικά (!!!!!!) κατά τη γνώμη μου φυσικά, έχουν προσφέρει ρίγη συγκίνησης στο κοινό στα Live τους και έχουν βάλει η κάθε μία τη δική τους κοτρόνα στον πύργο του death metal.
Προσωπικά μ αρέσουν και οι δυό για τους ίδιους ακριβώς λόγους, Live έχω δει μόνο malevolent και πάνε και αρκετά χρόνια αλλά μου άρεσαν πολύ!!!!
Όπως και να χει περί ορέξεως κολοκυθόπιτα βρε αδερφέ, άμα γουστάρεις απόκοσμη  βοθρίλα έχεις και άποψη φαντάζομαι...!!!!!

τσάκω και μερικό stuff για να στο κάνω πιο εύκολο...

GIMME THRASH GIMME FIRE...

Βρε παππού, βρε γέρο, δε βαρέθηκες τόσα χρόνια ν ακούς τα ίδια και τα ίδια...τουπά τουπά τουπά τουπά ?? όοοοχι αγαπούλα...γιατί ένας retro retro thrashas δε βαριέται ποτέ  ν ακούει τις λυσσασμένες κιθάρες, τα εκκωφαντικά drums τις αγριοτσιρίδες του Schmier ή του Araya, ή τη μελωδικότατη στριγκλιά του ξαδέρφου Joey.... μόνο που πειράζει που έχουμε φάει ένα χοντρό σκαλωματάκι με τα παλιακά αλμπουμάκια των πάλαι ποτέ thrash ηρώων ??΄Δηλαδή....τι να συγκριθεί ας πούμε με το show no mercy, το pleasure to kill, το eternal devastation, το persecution mania, το bonded by blood κτλ κτλ κτλ ...Ναι ναι ξέρω...θα μου πεις είναι τόσοι πολλοί αυτοί που σκέφτονται έτσι, κι άλλοι τόσοι αυτοί που τα κράζουν όλα αυτά και λένε ότι όσοι κολλάνε στα παλιά και δεν κοιτάνε την εξέλιξη είναι για τα μπάζα και να πάνε να κλειστούν στις ταινίες του Γαρδέλη και τέτοια...οκ...εγώ νομίζω πάντως πως ποτέ και τίποτα δε θα ξεπεράσει αυτές τις δισκάρες γιατί όχι μόνο έσπειραν, αλλά είχαν και τα φόντα να το κάνουν ρε μάγκες, γιατί τότε το ζούσαν το τρου αλήτικο, ερχόμενοι με γκάζια τρελά από τα 70s,έπαιζαν μουσικές άγριες και λυτρωτικές , μέσα σε γκαράζ και αποθήκες και όχι σε στούντιο με κάθε ευκολία και βοήθειες από ηλεκτρονικά μέσα....Ωστόσο όμως δε μπορώ να τα ισοπεδώσω όλα...δεν είμαι και ο conqueror...στηρίζω κάθε καλή προσπάθεια συγκροτημάτων που κρατάνε τη μπύρα και τη σημαία του thrash ψηλά και γι αυτό θα πάω με τρέλα στους Έλληνες θεούληδες thrashers SUICIDAL ANGELS.....

back in BLACK

Μετά από 3 χρόνια απουσίας από τα βλογς και πάλι μπαίνω στο τριπάκι της αρρωστημένης μου διάθεσης να μοιραστώ τις μουσικές μου ανησυχίες με όλους τους φίλους της "underground¨'  μουσικής...Και λέω ubderground, όχι γιατί εκεί μου κερνάνε τον καφέ...αλλά γιατί από το ψυχεδελικό ροκ των πολύ περασμένων δεκαετιών 60s και 70s, κάνοντας μια μόνιμη στάση στο metal από την αρχή του μέχρι το σήμερα, περνώντας από  punk -hardcore -post punk και goth μονοπάτια, συνειδητοποιούμε ότι τέλος πάντων βρε αδερφέ οι μουσικές αυτές δεν είναι είναι ένα στάδιο κάτω από τα γαλλικά και το πιάνο, αλλά πολλά...οπότε δε μας χαλάει καθόλου η συγκεκριμένη έκφραση...Ενιγουέι που λένε και στα Οζμπορνοχώρια.... καλή μου αρχή !!!!