GIMME THRASH GIMME FIRE...

Βρε παππού, βρε γέρο, δε βαρέθηκες τόσα χρόνια ν ακούς τα ίδια και τα ίδια...τουπά τουπά τουπά τουπά ?? όοοοχι αγαπούλα...γιατί ένας retro retro thrashas δε βαριέται ποτέ  ν ακούει τις λυσσασμένες κιθάρες, τα εκκωφαντικά drums τις αγριοτσιρίδες του Schmier ή του Araya, ή τη μελωδικότατη στριγκλιά του ξαδέρφου Joey.... μόνο που πειράζει που έχουμε φάει ένα χοντρό σκαλωματάκι με τα παλιακά αλμπουμάκια των πάλαι ποτέ thrash ηρώων ??΄Δηλαδή....τι να συγκριθεί ας πούμε με το show no mercy, το pleasure to kill, το eternal devastation, το persecution mania, το bonded by blood κτλ κτλ κτλ ...Ναι ναι ξέρω...θα μου πεις είναι τόσοι πολλοί αυτοί που σκέφτονται έτσι, κι άλλοι τόσοι αυτοί που τα κράζουν όλα αυτά και λένε ότι όσοι κολλάνε στα παλιά και δεν κοιτάνε την εξέλιξη είναι για τα μπάζα και να πάνε να κλειστούν στις ταινίες του Γαρδέλη και τέτοια...οκ...εγώ νομίζω πάντως πως ποτέ και τίποτα δε θα ξεπεράσει αυτές τις δισκάρες γιατί όχι μόνο έσπειραν, αλλά είχαν και τα φόντα να το κάνουν ρε μάγκες, γιατί τότε το ζούσαν το τρου αλήτικο, ερχόμενοι με γκάζια τρελά από τα 70s,έπαιζαν μουσικές άγριες και λυτρωτικές , μέσα σε γκαράζ και αποθήκες και όχι σε στούντιο με κάθε ευκολία και βοήθειες από ηλεκτρονικά μέσα....Ωστόσο όμως δε μπορώ να τα ισοπεδώσω όλα...δεν είμαι και ο conqueror...στηρίζω κάθε καλή προσπάθεια συγκροτημάτων που κρατάνε τη μπύρα και τη σημαία του thrash ψηλά και γι αυτό θα πάω με τρέλα στους Έλληνες θεούληδες thrashers SUICIDAL ANGELS.....